8 Ağustos 2013 Perşembe

Hüzünlü ama umutlu bir bayram...



Bayram, sevinmek neşelenmek demektir, sevincin mutlululuğun tüm bir ulusu bir araya getirisidir bayram, mutlulukla kurulan, tüm ailenin, sevilenlerin biraraya geldiği sofralardır… Ramazan ayının akabinde, bir ay boyunca her türlü kötülükten, yalan dolandan, hırstan, kin ve nefretten, aç gözlülükten arındırmaya ugrastigimiz gönlümüze, ruhumuza bir mükafattır.

Öyle mi ya?...
Bir yana bakıyorum da, arınmış ruhları görmekte çok ama çok zorlanıyorum…
Diğer yana bakıyorum…evlerde matem havası…
Daha dün gencecik oğullarını toprağa yolladılar, diger evlerde çocuklar babalarına hasret… Neden ve ne ugruna belli olmadan..
Adaletin terazisi kaymış, yüreklerin şirazesi oynamış, belleklerimize acılar kazınmış..

Ama bayram aynı zamanda umut ve özlemdir, iyiye, doğruya, güzele…
Yeşeren umutlarımızın, bir sonra ki bayramda kök bulmuş olmasını diiyorum. 
Özlemim, bir arada, ulusça acılar yaşamadığımız, yaşatılmadığımız nice bayramları birarada yaşamaya..

Bu bayram, acı içinde girdiğimiz son bayram olsun, şeker gibi bayramlara çıkalım hep birlikte…